R.I.P. RAFC?
De peridoot – of peridot in het Engels en heel wat andere talen zoals pakweg ook het Oekraïens – is geelgroen en olijfgroen tot donkergroen. De peridoot is een beschermende en reinigende steen, helpt om je los te maken van de negatieve invloeden van anderen, om je eigen fouten te erkennen en ze te corrigeren maar ook om schuldgevoelens, gewetensproblemen, obsessies en opgekropte emoties los te laten. Peridoot heeft ten slotte een positief effect op bipolaire stoornissen. Handig steentje, komt goed van pas aan de Bosuil, denkt (en schrijft) een mens met een slecht karakter meteen.
Edoch, Wikipedia schrijft ook dat de peridoot beter niet te lang kan worden blootgesteld aan (fel) zonlicht want dan kan de steen verbleken. Een beetje zoals S.L. Peridot moeilijk daglicht kan verdragen? Omdat de Sociedad de Responsabilidad Limitada (zeg maar bvba) Peridot aan de Calle Travessera de Gracia 11, bus 5 in Barcelona de investeerder achter Royal Antwerp Football Club blijkt te zijn en de herkomst van de geldstromen op zijn zachtst gezegd onduidelijk zijn, heeft de licentiecommissie besloten aan Antwerp geen licentie toe te kennen voor eerste klasse A.
Hoe verzinnen ze het toch in Deurne en wijde omstreken om als het zwaarste werk is gedaan – de promotie afdwingen op sportieve gronden – in het belangrijkste dossier van de laatste jaren met een schimmig Spaans bedrijfje af te komen als investeerder? Misschien zijn het niet de zaken van de gemiddelde Belg waar Paul Gheysens overal (zijn of andermans) geld heeft geparkeerd, maar in de business van het voetbal hebben ze terecht begrepen dat zij niet de gemiddelde Belg zijn maar een overgesubsidieerde sector die verantwoording moet afleggen aan de gemeenschap.
De financiering van een amusement dat jaarlijks meer dan 100 miljoen aan verlaging in sociale lasten en bedrijfsvoorheffing ontvangt, moet zo transparant als pompwater zijn. Geen discussie mogelijk. En al helemaal terecht in het geval van Antwerp, dat zoals op pagina 10 in deze krant wordt toegelicht een geschiedenis heeft van dubieuze investeerders.
Hulde dus voor de moed van de licentiecommissie, die is ingegaan tegen de belangen van het Belgisch voetbal en haar eigen reglementen scrupuleus heeft toegepast. Hetzelfde geldt overigens voor Moeskroen, dat blijkbaar in handen van makelaars zou zijn. Dat laatste is een discutabel argument, want de meeste clubs in dit land zijn makelaarsbureaus, al of niet inhouse georganiseerd.
Alle argumenten pro deze beslissing beletten niet dat dit geen goede zaak is voor eerste klasse A: zowel Antwerp als Moeskroen horen daar op economische/geografische gronden thuis. Moeskroen als derde Waalse club, hoewel de groeimogelijkheden daar beperkt zijn, en Antwerp omdat na tien jaar een half miljoen Vlamingen eindelijk weer toegang krijgt tot het product eersteklassevoetbal.
Het zou godgeklaagd zijn als uitgerekend twee kansloze voetbalbedrijven als Westerlo en Roeselare nu in eerste klasse zouden terechtkomen. Ik haal de twee dossiers even door elkaar, maar stel je voor: Westerlo wel in eerste klasse en Antwerp niet. Moeskroen niet in eerste klasse en Roeselare wel. Westerlo dat geen afzetmarkt heeft, door het nabuurschap met KV Mechelen, Lierse, OH Leuven en twee Antwerpse clubs. Roeselare extra erbij in West-Vlaanderen, dat al clubs in Oostende, Waregem, Kortrijk en twee in Brugge heeft. Eén derde van eerste klasse A speelt in een provincie waar één tiende van de Belgische bevolking woont.
Of de R in de afkorting RAFC voortaan voor rest in peace staat, moet nog wel hard worden gemaakt, maar dit is een lijdensweg die je geen fan toewenst. En die van Antwerp waren nog wel van plan om zo voorbeeldig te zijn. Ze hadden vorige week nog een dak in brand gestoken met een vuurpijl, maar daarna inderhaast een fonds opgericht om die schade te vergoeden. Een beetje bangelijk was wel de enthousiaste mededeling dat ze daarmee ook toekomstige schadevergoedingen konden betalen.
Antwerp heeft beroep aangetekend tegen de beslissing van de licentiecommissie en op 10 mei zal het BAS beslissen. Dat is het Belgisch Arbitragehof voor de Sport. Drie rechters, één door elke club gevraagd en een neutrale, zullen zich buigen over het beroep van Antwerp en Moeskroen en dan de knoop doorhakken. In principe kunnen geen van beide clubs dan nog nieuwe elementen inbrengen, en ook niet in beroep gaan, maar in de praktijk is het vaker gebeurd dat het BAS de sportbonden terugfloot. Met deze zaken zal duidelijk worden hoe juridisch waterdicht de licentievoorwaarden zijn.
Samengevat: Antwerp niet in eerste klasse zou een drama zijn, voor Antwerp en het Belgisch profvoetbal. Antwerp wel in eerste klasse zou ook een drama zijn, ook voor het Belgisch profvoetbal en voor zijn licentiecommissie.
Hans Vandeweghe 